قیصر، پادشاه روم به یکی از خلفای بنی عباس نوشت ما در انجیل دیده‌ایم هر کس سوره‌ای را بخواند که خالی از هفت حرف باشد ، خداوند جسدش را بر آتش جهنّم حرام می‌کند و آن هفت حرف عبارتست از « ث » ، « ج » ، « خ » ، « ز »، « ش » ، « ظ » و « ف » . ما، در تورات و انجیل آن سوره را نیافته‎ایم، آیا در کتب خود چنین سوره‎ای را دارید؟ و اگر جواب مثبت است مراد از این حروف هفتگانه چیست؟
خلیفه عباسی ، علماء و دانشمندان را جمع کرد و سؤال را مطرح نمود. لکن هیچ یک نتوانستند جواب سؤال را بدهند ؛ به ناچار سؤال را از حضرت هادی علیهم‎السلام پرسیدند . حضرت هادی علیه‎السلام فرمود : آن سوره‎ای که آنها در جستجوی آن هستند و در کتب آسمانی سابق نیافتند، در قرآن مجید موجود است و آن سوره ، « سوره حمد » است که هیچ یک از این حروف هفتگانه در آن نمی‎توان یافت .
پرسیدند : حکمت آن چیست و این حروف علامت چیست ؟
حضرت فرمودند :
« ث » اشاره به « ثبور » دارد ؛
« ج » اشاره به « جحیم » دارد ؛
« خ » اشاره به « خبیث » دارد ؛
« ز » اشاره به « زقّوم » دارد ؛
« ش » اشاره به « شقاوت » دارد ؛
« ظ » اشاره به « ظلمت » دارد ؛
« ف » اشاره به « فرقت » دارد .

این پاسخ را برای قیصر روم فرستادند؛ چون جواب به پادشاه رسید بسیار مشعوف شد و دانست که دین حق همان اسلام است و لذا بلافاصله به اسلام گروید .